Waarom we voelen wat we voelen.

Er is vast een moment in je leven geweest, dat je wakker werd en zag dat de zon scheen en blij werd. Maar het kan ook zijn dat een sterfscène in een film verdriet bij je opriep of die ene keer dat je boos werd, omdat jij haast had, maar die automobilist voor je niet.

Waarom voelen we wat we voelen?

Het antwoord op deze vraag is een stuk complexer dan je in eerste instantie had gedacht.

De meeste zouden een gevoel of emotie omschrijven als iets wat vanbinnen, in je lichaam gebeurt.

We krijgen vaak een prikkel (trigger) uit onze omgeving waarop een lichamelijke reactie ontstaat.

Hoe verklaren we dat we allemaal iets anders voelen.

Daarvoor gaan we dieper in, op de materie van basisemoties en ervarings emoties.

Iedereen heeft dezelfde 'aangeboren' basisemoties

vreugde - verdriet - angst - woede - verbazing - afschuw

Deze emoties bereiden ons voor om in actie te komen, zodat wij ons kunnen aanpassen aan een situatie.

Zo huil je wanneer je pijn hebt, wordt je boos wanneer iemand jouw grens heeft bereikt en ren je keihard weg als je bang bent.

Deze emoties zijn er om je te helpen.

Een nieuwe kijk op emoties

De grootste fout die we maken is, dat we denken dat basisemoties hetzelfde zijn als ervarings emoties.

Alle herinneringen en ervaringen gaan gepaard met een gevoel.

Heel simpel, het was leuk of het was niet leuk.

Wanneer we onze gevoelens vervolgens gaan negeren en gaan onderdrukken spreken we over ervarings emoties.

Dus letterlijk: de emotie bij die ervaring. We geven ze geen ruimte en ons lichaam slaan ze op.

We kroppen ze op.

Zo hebben we allemaal onze eigen 'ervarings' emoties.   

Wat jij voelt hoeft een ander dus niet te voelen. 

Wanneer je iets vergelijkbaars meemaakt, krijg je dus diezelfde lichamelijke (emotionele) reactie die je toen ook had. 

(mits je de ervaring al helemaal heb doorleefd).

Onze hersenen voorspellen alles

Wat er vervolgens gebeurt, is dat we gaan piekeren en malen over deze terugkerende emoties.

We willen maar al te graag weten waarom we ons zo voelen, om er vervolgens zo snel mogelijk vanaf te zijn. 

Je kunt je voorstellen dat deze gedachten verre van positief zijn wanneer we geraakt worden in bijvoorbeeld angst of verdriet. 

We leggen vaak de schuld bij een ander om ons vervolgens daar weer schuldig over te voelen.

Wanneer je nauwelijks nog emoties voelt is er in de meeste gevallen sprake van onderdrukking. Dat kan al vanaf jonge leeftijd zijn, en is doorgaans heel onbewust.

Emoties komen vaak onverwachts, brengen je uit balans en kunnen je zelfs overspoelen.

Maar als er iets zeker is, is dat je met regelmatig mediteren, gezond eten, voldoende beweging en een goede nachtrust, je echt een basis vormt waarin je zowel fysiek als mentaal beter in je lichaam zit.